„Dzieci z poczuciem bezpiecznej więzi mogą bawić się same, ponieważ wiedzą, ze w każdej chwili mogą pójść do matki lub ojca. Gdy dzieci nie mają zaufania, że rodzice ich nie zawiodą, wtedy są zajęte przywoływaniem niedostępnych fizycznie lub emocjonalnie rodziców i starają się zwrócić na siebie uwagę. Nie są w stanie skoncentrować się na własnych działaniach. Być sobą, wytrzymać ze sobą, móc podążać za swoimi własnymi życzeniami, to istotne cechy autonomii. Natomiast wyraźnym znakiem symbiotycznego uwikłania jest potrzeba bycia w centrum uwagi – symbiotycznie głodne części nie mogą zostawić innych ludzi w spokoju. Fakt, że potrzebują innych , często mylą z miłością.”
Franz Ruppert ,,Symbioza i autonomia”
