Na pierwszą konsultację, w sprawie psychoterapii nastolatka, zapraszam rodziców/rodzica lub opiekuna – bez udziału dziecka. Konsultacja rodzicielska ma na celu zebranie wywiadu dotyczącego funkcjonowania nastolatka i omówienia trudności z jakimi mierzy się młody człowiek. Zebranie wywiadu pozwala prawidłowo rozpocząć proces diagnostyczny w kierunku wprowadzenia adekwatnych form psychoterapii. Kolejne spotkania terapeutyczne, to już spotkania z nastolatkiem, które pozwalają mi na ocenę stanu zdrowia dziecka i podłoża jego problemów emocjonalnych. Po cyklu spotkań diagnostycznych odbywa się spotkanie z rodzicami/rodzicem, albo opiekunem i nastolatkiem, na którym omawiane są proponowane formy pomocy psychologicznej oraz ustalenie dalszych kierunków i celu pracy. Nastolatek w trakcie regularnych spotkań indywidualnych, wspólnie z psychoterapeutą, pracuje nad rozumieniem własnych uczuć i potrzeb. Również nad tym, jak radzić sobie z szeregiem przeżyć, które spotyka na swojej drodze. Podstawą tej pracy jest zbudowanie bezpiecznej przestrzeni, dzięki której nastolatek może w przyjaznej i komfortowej atmosferze dokonywać zmian i korekt swoich postaw, a także poszerzać swoje zdolności do refleksji i samodzielnego myślenia. Psychoterapia młodzieży ma formę spotkań indywidualnych. Psychoterapia indywidualna odbywa się minimum raz w tygodniu, a sesja trwa 50 minut. W trakcie trwania terapii nastolatka, psychoterapeuta może być w kontakcie z rodzicami/rodzicem, albo opiekunem. Z poszanowaniem granic terapeutycznych (relacji między nastolatkiem, a psychoterapeutą) może przekazywać informację, które mogą wspomagać proces terapeutyczny.
